Aan de rand van het dorp Driehuis wordt een unieke woonwijk ontwikkeld. Het historische domein van het missiehuis wordt getransformeerd tot een rustige woonomgeving waar de vernieuwde monumenten het middelpunt vormen. Een gebied dat lang afgesloten is geweest van het dorp wordt weer verbonden met de charmante historische gebouwen en de omliggende lommerrijke omgeving.

1924 - bouw hoofdgebouw, ontworpen door F C de Beer

1928 - bouw van de kapel

1930 - zuidelijke vleugel en voormalige stallen

1945 - sloop van de toren door Duitse bezetters

1948 - nieuwe beeldengroep door kunstenaar Wim Harzing

1973 - ingebruikname als marinehospitaal

"Ik woon in de buurt en ben vaak langs het missiehuis gefietst, maar door het gesloten karakter heb ik nooit geweten hoeveel rijkdom er in deze voormalige katholieke enclave schuilgaat. Omdat het monument qua schaal en detaillering al zo overweldigend is, is gekozen voor een behoudende ontwerp- en interventiestrategie: al gauw (wil) je te veel doen. Door de bewoning en onze ingrepen wordt het monument zowel geopend als verbonden met het landschap en het dorp Driehuis."

IMG 8704 v3

Joeri van Ommeren, architect

huidige situatie

demolitie

nieuwe situatie

Vogelvluchtperspectief Driehuizerkerkweg

bouwplaats update

kapel achterzijde

Transformatie naar woongebouwen

Het voormalige missiehuis ligt aan de Driehuizerkerkweg, op een steenworp afstand van het duinlandschap van Zuid-Kennemerland. Het hoofdgebouw, de kapel en het paviljoen worden getransformeerd tot woongebouwen met 22 luxueuze koopappartementen en 23 sociale huurwoningen. De architectuur van de monumenten wordt gekenmerkt door rijk gedetailleerde roodbruine bakstenen gevels, ritmisch geplaatste ramen en een mansardedak met donkere dakpannen. Minimale ingrepen in de oude gebouwen maken het mogelijk ruime en lichte appartementen te creëren met behoud van de monumentale architectuur. Daarnaast wordt een nieuwe zuidvleugel op passende en eigentijdse wijze aan het hoofdmonument gebouwd.

Ten noorden en ten zuiden van de historische gebouwen komen 35 rijtjeshuizen. De woningen van drie verdiepingen hebben elk een eigen voor- en achtertuin. De schuurtjes in de achtertuinen zijn ontworpen in dezelfde bouwstijl als de rijwoningen, zodat de achterkant fungeert als een tweede, maar informele, voorkant.


De repeterende maar hoogwaardige rijwoningen zijn uitgebreid met een reeks kopersopties, zodat elk huis op maat van de bewoner wordt gemaakt. Zes van de rijwoningen zijn ontworpen als 'kangoeroewoningen'; woningen met een vrijstaand gebouw bedoeld als aparte werkplaats, extra bergruimte of voor mantelzorg en/of huisvesting van een familielid.

De nieuwbouwwoningen zijn opgetrokken in traditionele baksteen en voorzien van een steil dak met een platte nok voor de plaatsing van zonnecellen. Houten details en zinken dakkapellen zorgen voor een eigentijdse relatie met de dorpse kenmerken van Driehuis. De hoekwoningen onderscheiden zich door een strakke gevel met expressieve metselwerkdetails en een plat dak. Het baksteenmetselwerk is in kleur en toon afgestemd op zowel de monumentale oudbouw als het naastgelegen recent gebouwde complex Nieuw-Velserduin.
Brede verharde achterpaden, zorgvuldig ontworpen tuinhuisjes, gedetailleerde stalen hekwerken en een overvloed aan groen zorgen voor een rijk binnenterrein.

Door de ontwikkeling van het Missiehuispark ontstaat een samenhangend geheel van monumenten, bestaande gebouwen en nieuwe woningen, dat verder wordt versterkt door een doordacht landschapsontwerp. Wat ooit een 100 jaar oude afgesloten enclave van Driehuis was, wordt getransformeerd tot een aangename en open leefomgeving voor de komende eeuwen.

Informatie

Joeri van Ommeren, Thijs Asselbergs, Clara Janssen, Laura Jansen, Dion Nupoort, Tsveta Ruseva, Fallon Walton, Filip Vusic
VLUGP, Pieters Bouwtechniek, IBL, Nieman, DVP, IGG
Slokker
View location on Google Maps
lopend
voltooiing verwacht in 2024